Ik deel de beste kunsttips in en rondom Groningen met de lezers van cultuurplatform Filter Groningen.

Iets buiten Groningen is het mooie Museum De Buitenplaats te vinden, in Eelde. Dat is sowieso het busritje al waard: het museum is klein, maar fijn, met een interessant gebouw en prachtig verstilde – en verstopte! – beeldentuin. Op zomeravonden worden regelmatig concerten gegeven in de tuin. De nieuwste tentoonstelling in De Buitenplaats is High Winds Move Slowly: Arno Kramer en Henk Visch.

Tijdens de officiële opening, waar ik als plus one te gast was met een vriendin, kwam ik erachter dat tekenaar Arno Kramer op het idee kwam zijn werk te presenteren met dat van beeldhouwer Henk Visch. Het is interessant om werk in verschillende disciplines naast elkaar te tonen, maar dat levert ook een zeker risico op. Als conservator wil je voorkomen dat het werk van de ene kunstenaar wordt ondergesneeuwd door dat van de ander. In De Buitenplaats is daarvan geen sprake. Het werk van beide kunstenaars versterkt elkaar juist, het gaat de dialoog aan. De ronde vormen van Visch’ mensfiguren herhalen zich in de soms bijna sprookjesachtige, zwart-witte organische vormen en dierfiguren op de wanden van Kramer. Beide kunstenaars experimenteren ook met abstrahering, en soms met volledige abstractie.

Het werk van Henk Visch ken je misschien van het op-handen-(of eigenlijk vingers, knokkels)-en-voeten-steunende bronzen beeld dat vroeger in de parkeergarage van de Westerhaven huisde, maar de afgelopen jaren zijn plek heeft gevonden op de kade van de Oosterhaven in Groningen. Secret Life of a Public Body heet het. Zulke raadselachtige titels, die op allerlei manieren zijn te interpreteren, geeft Visch wel vaker aan zijn beelden. Sterker nog, zijn titels willen nog weleens wisselen: zo veranderde hij titels van beelden na ingrijpende maatschappelijke gebeurtenissen, zoals de aanslagen op de Twin Towers in 2001.

Hoewel niet al het tentoongestelde werk mij evenzeer aanspreekt (ik heb meer met Visch’ mensfiguren dan zijn abstracte werk, en Kramers grote tekeningen zijn duidelijk van hogere kwaliteit dan het schetsachtige kleine werk), ben ik toch te spreken over de gedurfde combinatie van deze twee kunstenaars. Ik hou van de grote houtskooltekeningen op papier van Kramer, die lekker dichtgesmeerde zwarte vlakken en dan ineens die breekbare dierfiguren. Ook de beelden van Visch roepen telkens een nieuwe emotie en zelfs lichamelijke reactie op. De kleine mannetjes doen mij vertederd toekijken, terwijl de grote figuren boven me uittorenen en desondanks eerder beschermend dan bedreigend overkomen.

Vergeet ook de video boven niet, waarin Visch zelf vertelt over zijn werk. Als je goed oplet zie je daarna hoe de kunstenaar stiekem eigenlijk heel vaak zijn eigen gezicht gebruikt in zijn werk dat in eerste instantie zo abstract leek.

De tentoonstelling High Winds Move Slowly. Henk Visch en Arno Kramer is nog te zien tot en met 25 juni in Museum de Buitenplaats, Eelde.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Filter Groningen.